23 Aralık 2015 Çarşamba

Melankolik Masallar #1





Kaçıp saklanabiliyor insan her şeyden... 
Kendini acıtan, hayatını zorlaştıran, katlanamadığı hatta bırakamadığı her şeyden...

Mutlaka buluyor sığınacak bir kuytu, rüzgarın değmediği -ya da değmeyeceğini sandığı.-

Ama nasıl saklanır kendisinden?

Nasıl bırakıp gidebilir onu bir yerlerde?

Oysaki asıl istediği bu oluyor çoğu zaman kaçarken; kendinden uzaklaşmak ama ne mümkün. 

Gölgesini bırakabilse bir sokak lambasının altına belki daha kolay olacak her şey. Ama biliyor gittiği her yerde tam ardında olduğunu, en karanlık dehlizlerde bile küçücük bir ışık süzmesi yetiyor gerçeği ortaya çıkarmaya. Ne kadar koşarsa o kadar hızlanıyor o da ve ne kadar iterse o kadar bütünü oluyor.

"Alışmalı" diyor bazıları...

"Alışmalı kendinle yaşamaya..."

Sanki aksi mümkünmüş gibi!



32 yorum:

  1. Ben canımı sıkan her şeyden uyuyarak kaçarım düşünmek yok kafaya takmak evirmek çevirmek yok :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyi bir kaçış yöntemi aslında ama ben de şöyle bir sorun oluyor kafama bir şey takılırsa öldür Allah uyuyamıyorum :( Ama çok özenmişimdir senin gibi olanlara ohh uyu kurtul :)))

      Sil
  2. Nereye kaçarsam kaçayım kendi düşüncelerime çarpıyorum.Kendimizden kaçış planı hazırlamak lazım yoksa aksi mümkün değil.Ancak dediğin gibi kendinle yaşamaya alışması lazım.Güzel yazı.Ellerine ve yüreğine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğendiğine çok sevindim canım. Evet ne yazık ki bu mümkün değil aslında arada bir şöyle çıkıp gitsek fena olmazdı. :D

      Sil
  3. Kullandığın fotoğrafı çok sevimli bulurum :)
    Yazı güzel. Kendime göre değerlendirdiğimde ben böyle değilim sanırım :) kendimden kaçmak gibi bir düşüncem yok, kendimle mutlu olabilen biriyim. İnsanlardan kaçmak konusunda katılıyorum kesinlikle, çabuk sıkılıyorum çünkü :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne mutlu sana o zaman :D Çoğu insanın -her zaman olmasa da- böyle gelgitler yaşadığını düşünüyorum ama hiç yaşamayan ve hep mutlu olan insanlar da vardır elbet. Ki sen bunun örneğisin, gıpta ediyorum sizin gibilere aslında keşke olabilsem ama bana zaman zaman bu huzursuzluk hakim oluyor. Ama işin garip yanı seviyorum bunu mutluyken hiçbir şey yazamıyorum çünkü :) Melankolinin de artıları vardır belki :D

      Sil
    2. Kesinlikle öyle :) yaşamadan yazamazsın :) tabi ki her an mutluyum diyemem hoşuma gitmeyen çok şey de yaşıyorum herkes gibi :) sadece o mutsuz anlarda takılıp kalmayı, üzerine düşünmeyi sevmiyorum. Yaşanıp biter :)

      Sil
    3. Ne kadar güzel bense kafamda çok fazla sararım bir şeyleri çok kötü bir huy biliyorum ama huy işte :) Umarım bir gün ben de öğrenirim böyle yaşamayı.

      Sil
    4. Bu arada önceden ismini Dreamland olarak kullanıyordun değil mi ben yanlış yazmamışımdır inşallah :)

      Sil
    5. Yok kullanıcı adı hep dreamella'ydı ama headerı yanlış yazmıştım :) Orada dreamland yazıyordu sonra düzelttim ama.

      Sil
  4. Dramella selam.Gerçek olan şu ki, kaçamıyacağımız iki şey var diye düşünürüm.Biri ölüm,biri de kendimiz.Yazınızı hoşuma giderek okudum.Herşey unutabilen insanlardan olmak istemezdim şahsen.Empati duyulması istisna kişiler hariç genelde herkesin hoşuna giden ve gerekli olduğu savunulan bir şeydir .Ama o da insanı yoruyor,ama yapınız böyleyse yapacak bir şey kalmıyor.Ben bundan da memnunum. Sağlıcakla kalın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sizi bolgumda gördüğüm için ne kadar mutlu oldum anlatamam, hoş geldiniz öncelikle. Yazımı okumaya layık gördüğünüz bir de üzerine beğendiğiniz için çok sevindim. Ve evet maalesef haklısınız. Kişilik meselesi sanırım, bazı şeyleri çok istesek de değiştiremiyoruz ne yazık ki, bunun da iyi yönlerini görmektedir belki de mutluluk ama o da başka çaba gerektiriyor. Yeniden görüşmek dileğiyle siz de mutlu kalın.

      Sil
    2. Dreamella,insanoğlu ne kadar doluysa ve sıkılmayı ar sayarak değer verip empati duyuyorsa etrafına o kadar *İnsan*dır.Kendisini, alması ihtimali olan en ufak bir rahatsızlıktan koruyan insanlar egoist olurlar.Halen böyle bir insanı tanımanın,onu yaşamanın ve hoşuma gitmeyen huylarına rağmen hala onu sevmemin,,beni bir nebze iç kaoslarımdan kurtarmasının ,bu başlık altındakileri bizzat onun her davranışındaki''Ben egoistim..''in ispatı beden seslerini duyarak keşfetmenin keyfini yaşıyorum.Ve egoist bir yapım olmadığı için,belki çok acı çekiyorum.Ama ben bu acıyı da seviyor ve bu sayede sayfalarla randevulaşıyorum.Ertelemeden buluşup onlara içimdekileri döküp rahatlıyorum.Belki okunur ve bir nebze yol gösterici olur düşüncesiyle...Dünyaya,olan bitene ve insanlara arkamızı dönemeyiz.İçimiz zaman zaman acımalı.Öyle bir oyun oynar ki kader hiç ummadığınız anda ,bunları çok kötü öğretir.İşte tek kaçamıyacağımız budur.Sevgiler canım.Ece ablanız.

      Sil
    3. Sevgili Ece Ablacım güzel satırların için yeniden teşekkür ederim. Hepimizin yazmak için değişik sebepleri var ve bazı anlarda bu can acıtıcı şeylerin beni gerçekten üzdüğünü düşünsem de asıl o zamanlarda yazabildiğimi fark ettim. Kötü olan bir şeyin iyi yanlarının da olabileceğini görüyorum böylece. Egoist insanlarla yaşamak zor gerçekten ama sana öyle güzel satırlar yazdırıyor ki, insan bazen sırf bu yüzden sempati duymaya başlıyor onlara. Ya da ben acayip biriyim :) Tekrar teşekkürler ve umuyorum ki küçük kırgınlıklarla da olsa kaderi çok kızdırmayan bir hayat geçiririz.

      Sil
  5. ben çok beğendim bu yazını devamını beklerim melankolik olmayı seviyorum nedense :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Esmacım, bunların devamı gelecek diye umuyorum hiç çıkamıyorum ki melankoliden :D

      Sil
  6. O duruma geldiğim zaman çıkar 2-3 saatlik yürüyüş yaparım bazen, yürüdükçe daha iyi hissederim ve kendimle yüzleşmek, yada rahatsız edici konulara kafa yormak daha kolay gelir. Güzel yazı olmuş, sanırım herkesin kendini bulabileceği bir yazı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, beğendiğine çok sevindim. Evet senin yöntemi ben de uyguluyorum ama kafa hep benimle olduğundan başka şeylere yoğunlaşmak istesem de bir bakıyorum geri sarmışım. Şu pireyi deve yapan insanlardan mıyım acaba? Yok canım o kadar da değil...

      Sil
  7. Yanıtlar
    1. hehe çok iyi değil mi bana da lazım bir tane :D

      Sil
  8. Ne güzel anlatmışsın Dream!
    Kendinden sıkılıyor be insan ama yapacak da bir şey yok ki, atsam atılmaz, satsan satılmaz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Demi ya kendimi verip 3-5 model üstünü almak istiyorum, çok geride kaldı bendeki :p

      Sil
  9. aynen uyumak ne mümkün kafama yeterki bişey takılsın :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sorma aynı bensin işte. Kafama bir şeyi taktım mı bittim sabah olur gider ben haalaa aynı yerde. Bir de uyuyamadım diye strese girerim bir saatten sonra, değme keyfime :D

      Sil
  10. Biz çok yıpranıyoruz yazık bize :'(

    YanıtlaSil
  11. sessiz bir çığlıklarının yankıları dağılmış rüzgara ..Güzel bir yazı olmuş emeğine yüreğine sağlık canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel bir cümle olmuş, çok teşekkür ederim beğendiğine çok sevindim canım.

      Sil
  12. Ben de uyuyarak kaçanlardanım :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzell gıpta ettiklerim listeme bir kişi daha ekledim :)

      Sil
  13. Ne kadar haklısın kendimize alışmaktan başka şansımız yok :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım daha iyi hissedebiliriz zamanla, kendimizle barışık yaşayabilir ve daha da mutlu oluruz böylece.

      Sil

Tasarım : Merve Canbaz