17 BLOGGER 1 HİKAYE/ BÖLÜM 12: HİPNOZ (ECE EVREN)

Sürekli seanslar çoktan başlamıştı.Doktoru,onun tüm yaşadıklarını hem hatırlayarak hem hiç saklamadan anlatması için, Rhett’le ya da Melanie eşliğinde muayenehanesine geldiklerinde bir başarıya ulaşamayacağını anlamıştı zaten ve çoktan kararını vermişti.Özel odalarda hipnoz seansları yapmak şimdilik ikinci alternatifti.Son geldiklerinde bunu düşündüğünü  Melanie’nin  kulağına fısıldamıştı. 

Rhett’den Lexi’nin etkilendiğini ve çeşitli kişilikleriyle tanıştığı için onun yanında garip hissedeceğini ve teşhisinde menfi etki olacağını söylemişti. ’’Rhett’in haberi olmasın.Normal bir gezinti imiş gibi bana getir Lexi’yi dedi. 

Mell başını ‘’Evet ‘’dercesine öne doğru bir iki kere salladı.Kişilik sapmalarında o ismin altında yaşadıkları gerçek miydi, yoksa hepsi halüsünasyonlardan ibaret miydi?.Bunu kesin öğrenmesi gerekiyordu.Ve tüm isimlerin altındaki gerçek yaşanmışlıkları.

Ama Melanie’ye ,bundan kardeşinin haberi olmasını ve onu ikna etmesi gerektiğini de ilave etti.Mell’e yine zor bir görev düşmüştü. Doktordan ayrılıp ,kaldıkları yere giderken yol boyunca nasıl ikna ederim diye düşündü.Hangi kişiliğiyle karşılarsa nasıl anlatması gerekliliğini de tabii.

Rhett’in Lexi’nin hayatındaki yeri neydi,değişik kimliklerinin isim babasımı yoksa onu bütün kimliklerine rağmen kabul edecek bir kahraman yürek miydi?Hepsi anlaşılacak her şey su yüzüne çıkacak mıydı Lexi ana kimliklerinde sabitlenince?Kendinden koşarak kaçıp diğerlerine, ilk önüne çıkan kimliğine sığındıklarında, kim bilir hangi bir üst rezillikte kendini oyalamış ve ortada olmadığı süreçte hiç kadınlığının tuzağına düşmemiş miydi?

Doktor Hugg bütün bildiği bilimsel yöntemleri denemeye kararlıydı.Yeter ki baş ve yardımcı kimlik kalsındı karşısında.Onlarla başa çıkmak,sürüyle uğraşmaktan basitti.

Sözleşilen gün gelip çatmıştı.Bir gece evvelinden Melanie  Allah'tan hakiki Lexi’yle anlaşmış ve onu sakinleştiricilerle uyutmayı başarmıştı .Tetikte yattı yanında,ama bir iki hıçkırığı ve kalkma hamlesinden başka kayda değer bir şey olmamıştı. Lexi gözlerini açtığında ‘’Yine mi hayattayım,lanet olsun..’diye fısıldadı.

Melanie’yi görünce minik bir bebek gibi güldü. Melanie’yi şaşırtan birkaç söz çıktı,pembemsi dudaklarından,ilaçlardan kuruyan ağzını diliyle  ıslatmaya çalışarak.’’Hatırlamam gerekiyor kardeşim.Çok yorgunum..’Hadi giyineyim ve gidelim. Rhett nerde?’Mell_’’Bugün arabanın bakımıyla uğraşacak,dönüşe yetişir ‘’dedi.Lexi sırıttı.

Arkadaşının arabasını almıştı Melanie, arka koltuğa uzanmak istedi Lexi. Kabanını başının altına yerleştirdi ve yolculuk başladı. "Hiç bir şey düşünmemeye çalış canım,bak tedavin bugün gerçekten başlayacak.’’ 

Lexi ayrıntıları nedense hiç sormadı ve düşüncelere daldı arkada.O kendinde olduğu,bilinci açık  olduğunda hep düşünürdü zaten. ’’Yorgunum ‘’dedi ve iç sesi sahne aldı beyninde yankılar yaparak. 

Kendisine travmalar yaratmaktan,birinden diğerine kaçmaktan hoşlanmıyor değildi.Yaşadığını hissediyordu kaçıp yakalanırken.Bir karakterde tükenip diğerinde sahne alıyordu ve ana  karakteri kimseye vermiyordu.’Bu da bir başarıdır..’’dedi seslice.’Ne?’’dedi Melanie.

"Boşver sen anlamazsın.’’Rahat mısın ?’’dedi Melanie..’Sana bir yararı olacaksa evet ‘dedi usulca. Bak yine rahattan rahatsızlık duymaya başladı.Çocukluk anıları her tehlikeye açık beynine üşüşüyorlardı.Kalın bir örtü olsa beynimin içinde hatırladıklarımın üzerine örtsem.Onları o battaniyeyle ezsem ezsem geberip gitseler diye düşündü.’Amma uzaktaymış bu yeni yer ‘dedi.

Şuur altının limit arttırmalarından sıkılmıştı, bu işkenceden de.Birden yaşlarla doldu gözleri,her yağmurlarında daha bir kızarıyordu gözleri.Çantasına elini sokup küçük aynasına uzandı,gözlerine baktı.Ne düşündü bilinmez. 

HİPNOZ SEANSI…

Ne zaman Doktor Hugg’ın karşısına gelmişti …Şaşırdı.Kendi gayretiyle hatırlayamayacağı belliydi artık. Rhett,onu hatırlamayı çok istiyordu,hem de  şiddetle.Hayatındaki rolünü,sık sık onu bir yerlerden toplamasını, ‘Neden?’kapsamında  düşündüğü ona dair her şeyi.  

O isimlerle kendisine neden seslendiğini,o isimlerin içindeyken neler yaşadığını,hatta bir fahişe bile olup olmadığını öğrenmek,bu kişiliklerin onu yorduğundan evlaydı. ‘Ama ..’dedi içinden . 

’Doğduğumdaki saflığımı asla hatırlamayacağım ne yazık…’Doktor Hugg, Lexi’nin  yatar bir koltuğa uzanmasında yardımcı oldu nazikçe. Ayaklarını da aynı seviyeye getirdi.’Rahat mısın kızım?’’dedi.Başını salladı Lexi.’O zaman gözlerime gözlerini dik ve hiç kımıldamamaya çalışarak bak,kendini ,düşüncelerini gözlerime bırak Lexi ‘’dedi.Lexi denileni yaptı.

Yavaş yavaş yolculuk başlamıştı işte. Lexi’nin başı biraz ısınmış fakat göz kapakları ağırlaşmıştı..Çok uzun bir süre geçmemişti. Bir cennet bahçesindeydi şimdi.Karşısında bir uzun boylu güven veren beyaz saçlı ve sakallı bir adam duruyordu.Ona yumuşak bir sesle 

‘’Lexi…’’dedi.


Not: Bu bölüm sevgili Ece Evren tarafından yazıldı arkadaşlar. Ancak onun yerine ben yayınlıyorum :) Vee çekiliş sonucuna gelecek olursakk.

Sevgili Esra'ya kolay gelsin diyorum. ^_^